ڛا عاتْ احڛ اڼ اڷزمڼ قاڛي ۈٍڷا يمڪْڼ يڷيڼ
ڛاعاتْ احڛ اڼ اڷفرح محاڷ ۈٍڷا يمڪْڼ يحيڼ
هذا اڷي ڜفتْه بدْڼيتْي ڪْڷ ما مضاڷي مڼ ڛڼيڼ
يامڼ يعڷمڼي اڷفرح ۈٍيفرح اڷقڷب اڷحزيڼ
اڜڪْي مرارة حيرتْي اڷدْڼيا ما ضڼي بتْزيڼ
ۈٍاذا بدْى بعيڼي اڷامڷ تْجدْ احزاڼي ۈٍتْبيڼ
رۈٍح زماڼي ۈٍاڼتْهي ۈٍ تْرڪْڷي اڷجرح اڷدْفيڼ
دْڼيا ڪْفى اڷڷه ڜرها تْخَڷي ڪْڷ قاڛي يڷيڼ