عاوذ الدنيا ابأه فيها لوحدى

ومع البحر والسما أخت و أدى

دنيا محتش يعرفنى فيها وزاى جيت ليها

وغمض عينى وكلم وأقول كل إللى عندى

كفايه سكوت وجراح عليا تفوت

وأمانى وأحلام جوه قلبى تموت

أيام أحاول أحيها واعيش لو للحظات بيها

ترجع تقولى مش من حقك ملكش بنا وجود

حتى الحب لما فكرت فيه وعشت لياليه

وقولت هيصبرنى أتبنه خدعنى جرحنى

ومن ناره شوك الورد بداوى بيه

أمتى يادنيا ترحمينا

ومن دموع الحزن تمنعينا

ليه تكسرى بنفسي

ده إللى فى القلب يكفي

وأنا راضى على كده

ولا عاوزانى طفل على الآرض لسه بيحبي

معاكى للنهايه وهشوف إيه تانى مخبياه

صابر وبردو قادر عليكى

هتيجى ظهرى زى زيك

مش بردوه هو دإللى عاوزاه


© محمد الداودى عبد الفتاح