[b][size=3][font=Arial]
ومع الحوار الأخيــــر 
ميار:آآآآآآآآآه يانى انا مش قادرة هيا الساعة كام يا نهار ابيض الساعة 8:30 ازاى ورامى مش عدا على.
التليفون بتاعها رن..فبتبص لاقته رامى قالت:
ميار ياااااااه لسة بفكر فيه:ألو....ألو
رامى : إيه ياميرو انا مستنى اهو فى الجنينة مش جيتى ليه؟
ميار:ياااااه والله كنت ناسية بس انا لسة صاحية من النوم انا هاروح ألبس بسرعة وهاجى فى ثوانى.
رامى:بس مش تتأخرى عشان عايزك فى حاجة.
ميار:ايه الحاجة؟؟؟؟
رامى : لا اصل الأكل هايبرد.
ميار:اممممممممممم ماشى يلا..بااااااااى.
رامى:بااااااااااااى.
ولبست ميار وحطت ريحة واتشيكت وخدت الدبدوب الأحمر فى شنطيتها ومشيت. ووصلت عند الجنينة،لاقيتها مليانة ناس طيب وهيا تقعد فييييييين؟؟؟قام وراحوا حتة تانية وقعدوا هما الإثنين.
رامى: ايه يا عم الحلاوة ديه.
ميار:ولا حلاوة ولا حاجة مش لحقت اعمل اى حاجة.
رامى:امممممممم طيب انا بقى جيبتلك ساندويتشات كريب بانييه ايه رأيك.
ميار:لاااااااااااا مش معقول انا بمووووت فيه.
رامى:مش بخلى نفسك فى حاجة ابداً.
ميار:ميرسى خاااالص.
وكلوا وخلصوا اكل وبعد لما خلصوا..اتلف رامى واداها ظهره فاستغربت وقالتله:
ميار:انتَ بتعمل إييه؟؟؟
[CENTER]
رامى:ايه رأيك.......... وبيدلها دبدوب احمر. ميار:الله إيه العسل دة ربنا ما يحرمنيش منك ابداً. رامى:ميرسى...... ميار:بس انا لازم ارد الجميل للجميل..واديتله الدبدوب الأحمر. رامى:ايه دة انا غريب عنك ولا ايه ميار:لأ بس زى ما قولت لك..لازم نرد الجميل للجميل. رامى:امممممممم ماشى متشكر جدا....
[size=5][color=#ff0000]ميار:طيب آآآآآآآآآآآآآ