السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
محتاجة رأيكم جدا
يمكن أكون غلط واتسرعت
عندى 29سنة ,,, ارتبطت بانسان من 4شهور بس
اتعلقت بيه وحبيته
وهو كمان
مكناش بنفكر فى شئ غير فترة الخطوبة وجمالها
يعنى مكناش بنفكر فى الحياة بعد كدة
على أساس انه متفق مع والدى على كل شئ
بعد فترة بدأ يكلمنى على انه مش هيقدر يعمل كذا اللى كان متفق مع والدي عليه
قولتله مفيش مشاكل وأنا راضية وهقف جنبك
شوية وقاللى مش هقدر أعمل كذا
قولتله ولا يهمك ومفيش مشاكل
بس عرف والدى بكدة عشان يقدر بس الظروف
طبعا أنا قلت ده شاب وفى بداية حياته ومفيش مشكلة لما أقف جنبه ونسهل الأمور عليه شوية
وطبعا أنا كلمت والدى على ان خطيبى مش هيقدر يعمل كذا وكذا اللى كان متفق عليه معاه وأنا راضية
قاللى والدى مفيش مشاكل يابنتى المهم طالما انتى مرتاحة خلاص
ومرت الأيام وتعلقنا ببعض بيزيد ومستنيين جمعنا ببيت واحد
أنا بشتغل والحمد لله مرتبى كويس ومبسوطة فى شغلى
بس طبعا مش ناوية أكمل بعد الجواز عشان مش عاوزة أقصر فى حق جوزى وبيتى وولادى فيما بعد,,,ده قرار واخداه من زمان أوى
قررت أخيرا أتكلم شوية بالعقل مع خطيبى عن حياتنا
هتمشى ازاى
وهل مرتبه ال 1000ج هيكفينا ايجار شقة وكهربا وغاز ومياه وأكل ؟
طب ليه متشفش شغل تانى غير شغلك
أو هتعمل ايه
وكان الرد صاعقة بالنسبة لى
قاللى انتى اشتغلى وساعدينى ومن مرتبك نقدر نحقق أحلامنا فى امتلاك شقة ومشروع صغير
قولتله هقصر فى حق بيتى اكيد وكمان أنا تعبت بقالى سنين شغالة عاوزة أرتاح شوية
قاللى مفيش تقصير ولا شئ
وانتى خايفة على نفسك من الشغل
زعلت أووووى من طريقته وأسلوبه الحاد وطريقة تفكيره اللى مش متوقعاها نهائى
أنا اللى مؤمنة بيه ان الست مسئولة من الزوج كاملا ويكفيها مسئولية البيت والأولاد وحقه يريحها
بصراحة نزل من نظرى جداااااا
كنت منتظرة منه يقوللى لا ياحبيبتى أنا هشتغل شغل تانى وانتى ارتاحى كفاية عليكى البيت أنا أخاف عليكى من الاختلاط ومن التعب ,أنا مسئول عنك وعن كل شئ يخصنا
مش يقول أنا محتاج فلوس شغلك ‏
أنا حاليا مش قادرة حتى أسمع صوته
وخايفة أوووى أكمل وأبقا تعيسة معاه
عاوزة أعيش مرتاحة نفسيا ‏
مش ضرورى يكون عندى شقة تمليك وعربية زى خواتى واللى حولى
بس محتاجة اللى يخاف على بجد من قلبه
والله العظيم أنا دلوقت بشك فى كل كلمة حلوة قالهالى أو كل احساس جميل حسسنى بيه
أعمل ايه؟
أنا كل تفكيرى دلوقت انى أسيبه ومكملش
هل أنا صح ولا غلط؟
خايفة أكمل أندم ‏‎ ‎