في الخوافقى سواقيا
تروى زهرااا وروضا
من كل الوانى
الوردى
اذا رقرقت جداولها
ناجت شاعراا وعاشقااا وافى
العهدي
كلجمر فى المحجرى دمعه
هائيماا يجرح ورد
الخدى
هلا بكيااا من الجفاااا
شاكيااا صباحه
لما اثقلا غصنه الندى
ان تساقط رضاضه ونتثرا
فوق الثرى كا لؤلؤ
بدى
فمدى يدكى وقت الغروبى
وملئى من شذى سحره راحتا
اليدى
ونضرى فى كل مكان ومن حولكى
وسالى نفسك ورددى
اياها فسالى
لما فى عمقى الصمت يسرخ
صمتى كا الاصم بدون
صوت
فاسغى فان صدى الصمت فى اعماقى
اقوى وابلغ فى المسامع من رسم
الصوتى