ومع انى
بعيد عن زحمه الايام .
شايل فوضى بضلوعى ,, عيونى لما تيجي تنام
بتروى الخد بدموعى ,, وبسهر برثى افراحى
وهمى بالجفون صاحى,, بدارى الكسره فى الضحكه
وتغرق روحى فى جراحى ,, ساعات بسألنى هو أنا ليه
فاضلى أنا ايه فببكى عليه ،، وليه قلبى شاغلنى فى ناس
سابوا الحزن فى حيــاتى ,, فى ليل الوحده والضلمه
ينوح قلبى وينزف ويل
فنشتاق من الوجع ضمه ,, تطيب خاطرى وتراضى
وسنين عدت على الفاضى ,, ورافض قلبى مش راضى
يصدق ان هما سابوه ,, وعايش لسه ع الماضى
فى وسط التوهه بنسانى ,, لا بلقاهم ولا ألقانى
لروحى كنت انا الجانى ,, وكان الهجر صوت قاضى
ورعشه قلبى بين ضلعى ,, وصرخه قلبى لما اتساب
محدش شاف ياناس دمعى ,, دا من وجعى صبح فانى
وبكتب ع الاراح مواويل ,, وصوت الحزن زى الناى
وبسمع جوا منى عويل ,, بيسأل ضاعوا ليه و أزاى
وليه طبعى مهوش قاسى ,, ياريتها القسوه كات طبعى
مكنتش يوم اشوف وجعى
وكسره قلبى قدامى